Przeszczep kości

Przeszczepy autogeniczne:

Przeszczepy autogeniczne to materiał kostny pobrany z własnego organizmu pacjenta, uznawany za "złoty standard" w augmentacji kostnej. Charakteryzują się najwyższą biokompatybilnością i brakiem ryzyka reakcji immunologicznych.

Źródła pobrania materiału autogenicznego:

• gałąź żuchwy (rama żuchwy),
• bródka (symfiza żuchwy),
• guz szczęki (tuber maxillae),
• kość biodrowa (w przypadkach rozległych rekonstrukcji).

Zalety autograftów:

• brak ryzyka odrzucenia przeszczepu,
• zachowanie żywotności komórek kostnych (osteoblastów),
• najwyższa skuteczność osteogenezy,
• pełna biokompatybilność.

Przeszczepy alogeniczne (allografty):

Allografty to materiały kostne pochodzące od ludzkiego dawcy, poddane specjalnemu procesowi sterylizacji i przetwarzania w celu eliminacji komórek i materiału genetycznego. Zachowują właściwości osteokondukcyjne przy jednoczesnym braku ryzyka przeniesienia chorób.

Charakterystyka allograftów:

• materiał pochodzący od dawców ludzkich,
• dokładne testy i selekcja materiału,
• proces sterylizacji eliminujący wirusy i bakterie,
• zachowanie struktury kolagenowej kości.

Zalety:

• brak dodatkowego zabiegu u pacjenta,
• nieograniczona dostępność materiału,
• dobra osteokondukcja,
• zmniejszenie czasu operacji.

Przeszczepy ksenogeniczne (ksenografty)

Ksenografty to materiały kostne pochodzące od zwierząt, najczęściej bydlęce, poddane procesowi oczyszczenia z komponentów organicznych. Charakteryzują się składem mineralnym podobnym do ludzkiej kości.

Właściwości ksenograftów:

• skład chemiczny zbliżony do kości ludzkiej,
• stosunek wapnia do fosforanów 1,67 (identyczny jak w kości ludzkiej),
• wysoka porowatość ułatwiająca migrację komórek,
• długoterminowa stabilność strukturalna.

Materiały syntetyczne (alloplastyczne)

Materiały syntetyczne to sztucznie wytworzone biomateriały o właściwościach osteokondukcyjnych, najczęściej na bazie fosforanów wapnia.

Rodzaje materiałów syntetycznych:

• hydroksyapatyt (HA),
• trójwapniowy fosforan (TCP),
• kompozyty wieloskładnikowe,
• ceramiki bioaktywne

Przeszczep bloków kostnych jako metoda przeszczepu kości

Przeszczep bloków kostnych stanowi wyspecjalizowaną technikę w ramach szerszej kategorii przeszczepów kości, przeznaczoną dla przypadków wymagających znacznej rekonstrukcji trójwymiarowej. Bloki kostne zapewniają:

• stabilność strukturalną - zwarte fragmenty kości tworzą natychmiastowe wsparcie mechaniczne,
• przewidywalne zwiększenie objętości - możliwość precyzyjnego planowania augmentacji,
• optymalną osteointegrację - zachowanie żywotności komórek kostnych w przypadku autograftów,
• długoterminową trwałość - minimalna resorpcja w porównaniu do materiałów granulowanych.

Technika ta wymaga jednak większego doświadczenia chirurgicznego, dłuższego czasu operacji oraz ścisłego przestrzegania protokołów gojenia, co czyni ją metodą wyboru dla złożonych przypadków rekonstrukcyjnych. Wskazania do przeszczepu bloków:

• znaczne ubytki kostne w wymiarze pionowym i poziomym,
• przygotowanie do implantacji w strefie estetycznej,
• rekonstrukcja po rozległych resekcjach,
• niepowodzenia wcześniejszych technik augmentacyjnych.