Podniesienie dna zatoki szczękowej

Główne wskazania kliniczne do zabiegu podniesienie dna zatoki:

Podniesienie dna zatoki szczękowej wykonuje się gdy odległość między dnem zatoki szczękowej a wyrostkiem zębodołowym wynosi mniej niż 7 mm, co uniemożliwia wszczepienie implantu o odpowiedniej długości. Kluczowe wskazania obejmują:

• znaczną atrofię kości w górnej szczęce po ekstrakcji,
• obniżenie wysokości wyrostka zębodołowego,
• grubość kości poniżej 5-6 mm w miejscu planowanego implantu,
• bliskość dna zatoki do planowanego łoża implantu,
• konieczność zapewnienia stabilnego podłoża dla długoterminowego sukcesu implantacji.

Ocena anatomicznych warunków

Przed zabiegiem konieczna jest dokładna ocena warunków anatomicznych pacjenta z wykorzystaniem badań obrazowych. Standardem jest wykonanie tomografii komputerowej (CBCT), która pozwala na precyzyjną ocenę wysokości i szerokości wyrostka zębodołowego, grubości ścian kostnych zatoki oraz wykrycie ewentualnych patologii w obrębie zatoki.

Metody podniesienia dna zatoki szczękowej:

Metoda otwarta (bezpośrednia)
Metoda otwarta stosowana jest przy większych ubytkach kostnych, gdy grubość kości wynosi mniej niż 6 mm. Pozwala na podniesienie dna zatoki nawet o 10 mm, zapewniając doskonałe warunki dla stabilizacji implantu. Przebieg zabiegu metodą otwartą:

• wykonanie nacięcia i odwarstwienie płata śluzówkowo-okostnowego,
• przygotowanie bocznego okienka kostnego w ścianie zatoki,
• delikatne oddzielenie i uniesienie błony śluzowej zatoki (błony Schneidera),
• wprowadzenie materiału kościozastępczego w powstałą przestrzeń,
• pokrycie okienka kostnego membraną zaporową i zeszycie płata.

Zalety: pełna kontrola wzrokowa podczas zabiegu, możliwość większej odbudowy kostnej, przewidywalne efekty długoterminowe.

Metoda zamknięta (pośrednia)
Metoda zamknięta jest mniej inwazyjna i stosowana przy nieznacznych zanikach kości, gdy potrzebne jest podniesienie o maksymalnie 2-3 mm. Często umożliwia jednoczesne wszczepienie implantu podczas tego samego zabiegu. Przebieg zabiegu metodą zamkniętą:

• wykorzystanie otworu przygotowanego pod implant jako dostępu do zatoki,
• delikatne podniesienie błony śluzowej poprzez ten otwór,
• wprowadzenie materiału kościozastępczego,
• ewentualne jednoczesne wszczepienie implantu.

Zalety: minimalnie inwazyjna procedura, szybsze gojenie, możliwość jednoetapowego leczenia, mniejszy dyskomfort pozabiegowy.

Zabieg podniesienia dla zatoki szczękowej i rekonwalescencja

Przygotowanie preoperacyjne
Każdy zabieg poprzedza szczegółowa konsultacja obejmująca:

• dokładny wywiad medyczny i stomatologiczny,
• badania obrazowe (CBCT, pantomografia),
• badania laboratoryjne (morfologia, wskaźniki krzepliwości),
• ocenę ogólnego stanu zdrowia i wykluczenie przeciwwskazań.

Wykonanie zabiegu
Zabieg przeprowadzany jest w znieczuleniu miejscowym w warunkach ambulatoryjnych i trwa zwykle 45-90 minut w zależności od zakresu interwencji. Stosowane są sterylne warunki operacyjne oraz delikatne techniki atraumatyczne minimalizujące ryzyko powikłań.

Po zakończeniu zabiegu pacjent otrzymuje szczegółowe zalecenia pozabiegowe oraz receptę na niezbędną farmakoterapię (antybiotyki, leki przeciwbólowe).

Proces gojenia i rekonwalescencji

• Faza wczesna (7-14 dni): Początkowe gojenie tkanek miękkich, stopniowe ustępowanie obrzęku i dyskomfortu. Szwy usuwa się po 7-10 dniach.
• Faza pośrednia (2-6 tygodni): Stabilizacja stanu miejscowego, kontynuacja procesów gojenia.
• Faza późna (3-9 miesięcy): Pełna integracja materiału kościozastępczego z naturalną kością pacjenta. Proces ten, zwany osteointegracją, tworzy stabilne podłoże dla implantów.